Zoals eerder beschreven, het was een behoorlijk bliksemintensief weekend voor onze stormchasers. Zo ook voor Melle en Jannie: ze zijn een flink aantal keer op pad geweest om het naderende onweer te volgen. Zo ook gisteren, samen met één van onze andere stormchasers, Maurice Hamming.
We hadden gisteren te maken met een leuk aantal pulserende buien / singlecells. Dat zijn buien die vrij snel ontstaan maar ook vrij snel weer ophouden. Dat alles heeft te maken met het feit dat er weinig schering in de atmosfeer is waar de bui gebruik van kan maken om zijn stijg- en daalstroom lang in stand te houden. Op een bepaald moment snijdt de downdraft van de bui dan de updraft af, waardoor de voeding wegvalt en de bui in elkaar zakt.
Zo’n pulsbui is dus meestal na een uur weer done, maar dat kan in sommige gevallen de pret niet drukken. Hoewel tornado’s en andere zware randverschijnselen niet vaak bij pulsbuien voorkomen, kunnen zware windstoten en hagelstenen wel tot het arsenaal van de bui behoren. Dat was gisteren allemaal niet aan de orde bij de bui die onze drie chasers hebben gevolgd boven Friesland.
Dankzij het water van het IJsselmeer ontstond er namelijk in korte tijd een felle onweershaard, die goed terug te zien was op onze onweerradar. Melle, Jannie en Maurice zijn toen vanuit Drachten naar Nij Beets gereden om de cel te onderscheppen.
Zoals we de drie kennen hebben ze voor onze volgers op Facebook en Twitter een livestream opgezet:
En daarna zijn ze foto’s gaan schieten. Hieronder zie je een combinatie van de foto’s van Maurice en Melle, allemaal geschoten bij Nij Beets. Ze zijn wederom uitermate geslaagd! 🙂
Christian is sinds 2004 met het weer bezig. Hij is in het bijzonder gefascineerd door onweer en rijdt in de zomermaanden met het team van Bliksemdetectie stad en land af om de mooiste buien te onderscheppen.