Eerste echte onweersfoto van het jaar voor Maurice

Na maandag een hele dag binnen gewerkt te hebben, turend naar een scherm, was het een welkom bericht dat er in de avond kans was op onweer. Eerst snel wat gegeten en toen stapte ik (Maurice) de deur uit. Terwijl ik naar de auto liep hoorde ik het in de verte al rommelen. Hoewel deze bui mij al voorbij was en ik deze door de hoge snelheid nooit meer bij zou kunnen houden gaf het toch wel hoop.

Ik reed Drachten uit en zocht een plekje waar ik zicht had op de bui. Statief uitklappen, camera erop en de camera instellen. Zo kon ik toch nog de derrière van de bui vastleggen. En ik moet zeggen, dat zag er goed uit 😉

De hoop die het gerommel mij had gegeven werd overigens rap minder toen het begon te regenen. Hoewel er wel een nieuwe bui aan zat te komen kon ik daar weinig mee zonder helemaal nat te worden door de regen. Nu is dat voor mij niet zo’n groot probleem, maar mijn camera is er minder fan van. Toch zette ik koers richting Drenthe, waar de meeste actieve buien op af leken te trekken.

Bij de radiomast van Smilde ging ik de N381 af en zocht een landweggetje op. Ik wist dat daar een silo stond en mijn hoop was dat deze iets dekking zou geven tegen de regen. Onderweg had ik het al een aantal keer zien flitsen, maar het was toen nog ver. Aangekomen bij de silo bleek de beschutting erg tegen te vallen. Er zat niets anders op dan de buien in de gaten te houden in de auto.

Toen het getik op het dak van mijn auto minder werd stapte ik snel weer uit en zette alles weer op. Hoewel het nu droog was zat ik met een ander probleem, de bui zat eigenlijk toch nog best ver weg. Maar onder het motto: beter iets dan niets schoot ik vrolijk mijn plaatjes verder. En ondanks dat de bui een eindje weg was, wist ik toch iets van een paarsige lucht vast te leggen.

Inmiddels was ook Angelique op pad. Zij had een mooi plekje gevonden met goed zicht op volgende bui die eraan kwam. Vanaf mijn locatie op dat moment was het ongeveer een half uurtje rijden. Ik pakte mijn spul op en reed haar kant op. Eenmaal onderweg merkte ik dat de buien best wel enthousiast waren. Er lag op de weg een laag hagel. Dus twee handjes aan het stuur en rustig doorrijden!

Eenmaal aangekomen bij Angelique zet ik voor de derde keer in redelijk korte tijd mijn camera en statief weer neer en zet dit keer ook de trigger op de camera. Ondanks dat de bui die eraan kwam niet super actief was, hielden we hoop. Maar we moesten nog eventjes geduld hebben voor we werden beloond. Gelukkig hadden we tijdens het wachten mooi zicht op de bui. Met grille vormen en diepe donkere kleuren.

Nadat het al een paar minuten rustig was wat betreft gerommel en geflits was het dan toch weer raak. Een korte felle flits en niet lang daar achterna het altijd fijne geluid van het gerommel. Zowel de trigger van Angelique als die van mij reageerden op de flits. Maar een blik op het schermpje leerde ons dat de flits niet op de foto stond…of toch wel?

Gematigd tevreden reed ik huiswaarts. Een paar leuke flitsen gezien en toch weer het chase-gevoel een beetje teruggekregen. Het was eigenlijk pas de volgende dag dat ik de foto’s op de laptop bekeek en erachter kwam dat ik die flits toch wel had vastgelegd! Dus dit jaar heb ik gewoon in februari al mijn eerste flits op foto kunnen zetten. Ondanks dat het eigenlijk veel te vroeg is hopen we toch stiekem dat het onweerseizoen eigenlijk al een beetje begonnen is.

Foto’s Maurice

Foto’s Angelique