Rapportage: eerste schaatsers in de Ryptsjerksterpolder

Het is zondagochtend 7.00. Veel te vroeg voor een zondag gaat mijn (Maurice) wekker af. De afgelopen nacht heeft het in Friesland zo tussen de 6 en 8 graden gevroren. En na dat soort nachten is de kans groot dat er op een ondergelopen polder, de Ryptsjerksterpolder om precies te zijn, geschaatst kan worden. Ik spring even snel onder de douche, pak mijn cameratas en loop naar mijn auto.

Zo’n 20 minuten later arriveer ik bij de polder. Het is nog steeds zo’n 6,5 graad onder nul. Toch ligt de gevoelstemperatuur een stuk hoger. En dan moet het zonnetje er straks nog bij komen! Vanaf de parkeerplaats is het een klein stukje lopen naar het hek om de polder in te komen. Langs de waterkant staan een man het ijs te proberen. Het ziet er niet naar uit dat hij er veel vertrouwen in heeft. Verder staat er ook nog niemand op het ijs.

Rechtsom loop ik eerst naar de molen die aan de rand van de polder staat. De zon kondigt zijn komst aan door de lucht prachtig roze te kleuren. Ik loop nog een stuk door tot ik aan de voorkant van de molen sta. Na ook daar een foto gemaakt te hebben zie ik in de verte dat inmiddels de eerste mensen op het ijs staan. Ik besluit terug te lopen om bij ze te gaan kijken.

Na een paar minuten lopen zie ik een aantal waaghalzen al voorzichtig de eerste slagen maken. Straks langs de kant, soms zelfs nog half in het gras, krassen hun ijzers over het ijs. Hier en daar niet altijd even soepel, maar er werd geschaatst! De baantjes werden steeds langer, waar het eerst een strook van vijf meter was werd het al snel tien!

Ook op andere plekken op de polder wordt het ijs getest. En iets verderop wordt zelfs al een heus rondje geschaatst. De zon is inmiddels ook op en werpt en prachtig warm licht over de koude Friese polder. Een mooi bijna oudhollands tafereel, schaatsende mensen met daarachter weer die windmolen van eerder.

Inmiddels begint het steeds drukker te worden met zowel schaatsers als nieuwsgierigen. Aangezien ik eigenlijk wel de plaatjes heb die ik in gedachten had besluit ik weer naar de auto te lopen. Het was even vroeg opstaan, maar foto’s maken in zo’n prachtige omgeving maakt het allemaal goed.